Schrijfster Els
“Ik vind het delen van ervaringsverhalen erg belangrijk en waardevol. Voor anderen, als (h)erkenning maar ook voor mezelf om ruimte te geven aan dat wat er uit wil.”
Mijn verhaal
Hoi, ik ben Els Robben en ik woon samen met mijn man, 2 zoons van 10 en 13 in Berkel-Enschot. Hetzelfde dorp waar Stephanie woont.
We volgden tegelijkertijd een revalidatie traject en ontdekten daar dat we een paar straten van elkaar vandaan wonen. Als collega MS-ers vonden we veel herkenning bij elkaar. Dat vond ik heel waardevol, iemand die uit eigen ervaring begreep wat ik bedoelde als ik het over MS-klachten had.
Ik kreeg mijn diagnose in 2003. Dat was toen een heftig bericht maar ik herstelde van mijn klachten en pakte mijn leven weer op. Eigenlijk ging ik gewoon weer verder met waar ik gebleven was. MS was er wel maar beheerste niet mijn leven.
In 2020 kreeg ik een heftige schub compleet met krachtverlies, uitval, gevoelsstoornissen, spasmes en cognitieve klachten. ‘The Full works’, zeg maar.
Het voelde of ik opnieuw de diagnose kreeg maar dan echt. De jaren ervoor had ik ff mogen oefenen en leek het allemaal wel mee te vallen, die sticker van chronisch ziek. En dan, als je er totaal niet op voorbereid bent, vindt de MS het wel welletjes met je leuke leven. MS laat zich niet negeren en maakt pijnlijk duidelijk dat ie er is en niet met zich laat sollen. Ook dat is MS.
Ik vind het delen van ervaringsverhalen erg belangrijk en waardevol. Ik vind het fijn om mijn verhalen en gedachtes hier te delen. Voor anderen, als (h)erkenning maar ook voor mezelf om ruimte te geven aan dat wat er uit wil. En wat het me nu al heeft opgeleverd is dat schrijven therapeutisch werkt en dat ik het eigenlijk best heel leuk vind. Het smaakt naar meer.
Groet Els
Els pakte na haar diagnose haar leven weer op totdat zij in maart 2020 een grote schub kreeg.
In haar verhalen omschrijft ze het treffend; MS hebben gaat samen met een allesoverheersend gevoel van verlies. Het inleveren van zelfstandigheid, waardigheid, mobiliteit, werk en zingeving.
Els pakte na haar diagnose haar leven weer op totdat zij in maart 2020 een grote schub kreeg.
In haar verhalen omschrijft ze het treffend; MS hebben gaat samen met een allesoverheersend gevoel van verlies. Het inleveren van zelfstandigheid, waardigheid, mobiliteit, werk en zingeving.
Mijn verhaal
Hoi, ik ben Els Robben en ik woon samen met mijn man, 2 zoons van 10 en 13 in Berkel-Enschot. Hetzelfde dorp waar Stephanie woont.
We volgden tegelijkertijd een revalidatie traject en ontdekten daar dat we een paar straten van elkaar vandaan wonen. Als collega MS-ers vonden we veel herkenning bij elkaar. Dat vond ik heel waardevol, iemand die uit eigen ervaring begreep wat ik bedoelde als ik het over MS-klachten had.
Ik kreeg mijn diagnose in 2003. Dat was toen een heftig bericht maar ik herstelde van mijn klachten en pakte mijn leven weer op. Eigenlijk ging ik gewoon weer verder met waar ik gebleven was. MS was er wel maar beheerste niet mijn leven.
In 2020 kreeg ik een heftige schub compleet met krachtverlies, uitval, gevoelsstoornissen, spasmes en cognitieve klachten. ‘The Full works’, zeg maar.
Het voelde of ik opnieuw de diagnose kreeg maar dan echt. De jaren ervoor had ik ff mogen oefenen en leek het allemaal wel mee te vallen, die sticker van chronisch ziek. En dan, als je er totaal niet op voorbereid bent, vindt de MS het wel welletjes met je leuke leven. MS laat zich niet negeren en maakt pijnlijk duidelijk dat ie er is en niet met zich laat sollen. Ook dat is MS.
Ik vind het delen van ervaringsverhalen erg belangrijk en waardevol. Ik vind het fijn om mijn verhalen en gedachtes hier te delen. Voor anderen, als (h)erkenning maar ook voor mezelf om ruimte te geven aan dat wat er uit wil. En wat het me nu al heeft opgeleverd is dat schrijven therapeutisch werkt en dat ik het eigenlijk best heel leuk vind. Het smaakt naar meer.
Groet Els