Schrijfster Nadia
Mijn verhaal
Niet serieus genomen worden en alsmaar krijgen gevraagd of ik niet ‘gewoon’ depressief was, alsof dit een gewoon iets is.
Ik was gewoon lomp en moest wat voorzichtiger zijn of ik moest mij gewoon maar aanpassen aan de omstandigheden. Totdat ik 18 jaar werd en in een medische rollercoaster belandde omdat ik steeds meer klachten kreeg en steeds zieker leek te worden.
Inmiddels zijn we 5 jaar verder, breng ik mijn leven meer rollend dan lopend door en zijn we een lijstje aan diagnoses verder waaronder: de ziekte van Hashimoto, Hypermobile Ehlers-Danlos syndroom, Mestcel activatie syndroom, Hereditary Alpha Tryptasemia en al het andere wat hiermee samenhangt (en we zijn nog lang niet klaar met onderzoeken).
Al die tijd was ik dus niet geestelijk niet goed gesteld, laat staan gek. Ik was en ik ben lichamelijk niet goed in orde en hier had naar geluisterd moeten worden! Met mijn blogs, ervaringen en extra gezouten mening (ongezouten heb ik niks aan, want door de dysautonomie heb ik dit extra nodig) hoop ik andere mensen van welke aard of leeftijd dan ook op weg te helpen naar erkenning en de juiste hulp.
Mijn focus ligt vooral op begrip en toegankelijkheid, want vooral als twenty something wil je er net als andere gewoon op uit kunnen gaan. De harde realiteit is dat het woordje ‘normaal’ vaak niet van toepassing is voor mensen zoals ik.
Wellicht dat mensen mij al eens voorbij hebben zien komen via Chronisch & Happy en nu mag ik dan ook met veel trots delen dat Stephanie mij een podium bied via het platform Chronische Veerkracht waar ik enorm naar uitkijk!
En ik zou ik niet zijn als ik niet in het Limburgs dialect zou afsluiten.
‘kiek wier um dich hin, dan zieste vanzelf dasse niet alling bist!’
Veel Liefs,
Nani
Hi, ik ben Nadia! Ook wel bekend als Nani.
Een hele grote liefhebber van 80’s muziek, workaholic en al zeg ik het zelf 🙂 een heel gezellig persoon zodra ik je toelaat in mijn leventje.
Al sinds mijn geboorte woon ik in het zuiden van ‘os sjunne Limburg’ en ben dan ook een echte Limburgse in hart en nieren. Vanaf jongs af aan sukkel ik met mijn gezondheid en waar niemand mij ooit serieus nam, zit ik inmiddels gedeeltelijk in een rolstoel en kan ik mijn diagnoses niet meer op 1 hand tellen.
Ik hou van eerlijkheid, ik deel dan ook vaak de soms wat harde realiteit gemengd met de donkere humor die ik bezit. Voor mij is het belangrijk dat er steeds meer erkenning komt, want ook als je jong bent kun je ziek zijn!
Liefs Nani
Schrijfster Nadia
Hi, ik ben Nadia! Ook wel bekend als Nani.
Een hele grote liefhebber van 80’s muziek, workaholic en al zeg ik het zelf 🙂 een heel gezellig persoon zodra ik je toelaat in mijn leventje.
Al sinds mijn geboorte woon ik in het zuiden van ‘os sjunne Limburg’ en ben dan ook een echte Limburgse in hart en nieren. Vanaf jongs af aan sukkel ik met mijn gezondheid en waar niemand mij ooit serieus nam, zit ik inmiddels gedeeltelijk in een rolstoel en kan ik mijn diagnoses niet meer op 1 hand tellen.
Ik hou van eerlijkheid, ik deel dan ook vaak de soms wat harde realiteit gemengd met de donkere humor die ik bezit. Voor mij is het belangrijk dat er steeds meer erkenning komt, want ook als je jong bent kun je ziek zijn!
Liefs Nani
Mijn verhaal
Niet serieus genomen worden en alsmaar krijgen gevraagd of ik niet ‘gewoon’ depressief was, alsof dit een gewoon iets is.
Ik was gewoon lomp en moest wat voorzichtiger zijn of ik moest mij gewoon maar aanpassen aan de omstandigheden. Totdat ik 18 jaar werd en in een medische rollercoaster belandde omdat ik steeds meer klachten kreeg en steeds zieker leek te worden.
Inmiddels zijn we 5 jaar verder, breng ik mijn leven meer rollend dan lopend door en zijn we een lijstje aan diagnoses verder waaronder: de ziekte van Hashimoto, Hypermobile Ehlers-Danlos syndroom, Mestcel activatie syndroom, Hereditary Alpha Tryptasemia en al het andere wat hiermee samenhangt (en we zijn nog lang niet klaar met onderzoeken).
Al die tijd was ik dus niet geestelijk niet goed gesteld, laat staan gek. Ik was en ik ben lichamelijk niet goed in orde en hier had naar geluisterd moeten worden! Met mijn blogs, ervaringen en extra gezouten mening (ongezouten heb ik niks aan, want door de dysautonomie heb ik dit extra nodig) hoop ik andere mensen van welke aard of leeftijd dan ook op weg te helpen naar erkenning en de juiste hulp.
Mijn focus ligt vooral op begrip en toegankelijkheid, want vooral als twenty something wil je er net als andere gewoon op uit kunnen gaan. De harde realiteit is dat het woordje ‘normaal’ vaak niet van toepassing is voor mensen zoals ik.
Wellicht dat mensen mij al eens voorbij hebben zien komen via Chronisch & Happy en nu mag ik dan ook met veel trots delen dat Stephanie mij een podium bied via het platform Chronische Veerkracht waar ik enorm naar uitkijk!
En ik zou ik niet zijn als ik niet in het Limburgs dialect zou afsluiten.
‘kiek wier um dich hin, dan zieste vanzelf dasse niet alling bist!’
Veel Liefs,
Nani