Een blog uit de oude doos. Vorig jaar november ben ik naar Parijs geweest en het was geweldig. Tijd om deze blog maar eens te plaatsen! Ik neem je terug mee naar Parijs.
Parijs 2022
Mag ik beginnen met dat ik me een behoorlijke bofkont voel dat ik deze reis samen met mijn man kon maken? Dankbaar ben ik, want een jaar geleden (2021) dacht ik niet dat het nog mogelijk zou zijn.
Mijn man vertelt tijdens het eten dat Bono (de zanger van U2) een solo optreden gaat doen in een beperkt aantal steden. Parijs was voor ons het dichtste bij. Ik flap eruit: “We gaan!”. En zo geschiedde.
Thalys
Met de Thalys vanuit Rotterdam naar Gare du Nord. Wow, wat een beleving! Mijn eerste rit met de Thalys en ik ben razend enthousiast. Omdat ik met de rolstoel reis, krijgen we plaatsen in de eerste klas. Assistentie is ter plaatse en we mogen in de (redelijk prikkelarme) lounge wachten op de trein. Tijdens de reis worden we op onze wenken bediend. We krijgen een maaltijd, drankjes en tussendoortjes. Het blijft natuurlijk van dat vliegtuig eten, verwacht geen culinaire hoogstandjes, maar het is een hele beleving. In 2,5 uur staan we down town Parijs.
Rolstoelen en metro’s zijn geen vrienden in Parijs!
Ik vind Parijs geweldig. Er hangt zo’n fijne vibe. En ik verbaas me over de makkelijk berijdbare stoepen. Uitzonderingen daargelaten kunnen we met de rolstoel op straat prima uit de voeten. Maar dan de metro. Tja, hoeveel ik ook van Parijs hou, de metro is echt niet ingericht op mensen met hulpmiddelen. Dat wordt ‘m niet. Het is natuurlijk ook een mega oude infrastructuur, maar het was leuk geweest als ze daar iets op bedacht hadden. Er zijn een paar metro stations waar ze wel een lift hebben, maar nagenoeg alle metrostations binnen de centrum zones hebben er geen. En dat is flink behelpen!
Metro: Te voet naar beneden
Mijn rolstoel is om te bouwen tot rollator en daarmee ook inklapbaar. Mijn man droeg hem naar beneden en boven en ik sjokte erachteraan. Als je niet kunt lopen of iemand bij je hebt die de rolstoel kan dragen dan is het geen doen om met de metro te reizen. Echt GEEN optie… Je hebt natuurlijk ook Uber, maar dat is meteen een stukje duurder. Iets om over na te denken voordat je naar Parijs gaat, mocht je plannen hebben en van een hulpmiddel afhankelijk bent. Overdag in Parijs merkten we overigens wel dat de mensen ontzettend vriendelijk en behulpzaam waren. Deuren werden open gehouden, het verkeer werd tegen gehouden bij het oversteken (door een man die aan de weg aan het werk was). Regelmatig kregen we de vraag of we hulp nodig hadden. Dat is ons zo meegevallen!
We hebben ontzettend genoten van Parijs. Gewandeld langs de scène, rondgedwaald in mooie straatjes, lekker gegeten en gedronken en natuurlijk genoten van het optreden van Bono. Tussendoor heb ik elke middag een wat langer rust moment genomen. We gingen ‘s ochtends op pad en in de namiddag. Tussendoor nam ik rust. En dat had ik ook echt nodig. Het was een uitputtingsslag.
Bus: toegankelijk voor rolstoel
Zelf heb ik geen gebruik gemaakt van de bus. Aangezien ik korte stukjes kan lopen (en Kees kon tillen), lukte het mij om met de metro te reizen. Ik heb er niet aan gedacht om de bus te proberen. Van een lotgenootje kreeg ik nadien echter de tip dat de bus in Parijs erg rolstoelvriendelijk is. Zij kon zelfs haar handbike meenemen in de bus. De moeite waard dus om hier te vermelden!
De Parijzenaren waren zo behulpzaam
Gewapend met Loop earplugs om het omgevingsgeluid te dempen en extra warme kleding (kou = meer pijn) hebben we enorm genoten van de stad Parijs. En in het bijzonder van Bono. In The Grand Rex, waar het optreden plaats vond, werden we erg prettig ontvangen. Er stond een soort purser buiten (of hoe noem je iemand in zo’n functie?) en die pikte mij en nog een paar anderen tussen de mensenmassa vandaan. Er was namelijk een aparte ingang voor mensen met een hulpmiddel en we werden persoonlijk naar onze plaatsen begeleid. Zo werd ons een ellenlange rij bespaard en stonden we in no-time binnen. Top service!
Bono vertelde over het boek dat hij schreef, over zijn leven, over de muziek. Het was heel ingetogen. Anders dan we van hem gewend zijn. Kwetsbaar, open, echt een inkijkje in zijn leven. Op de terugweg naar het hotel waren we er nog stil van. Het was een onvergetelijke avond.
Parijs, wat was je weer mooi. Wat was je gastvrij, intens, overweldigend, dodelijk vermoeiend, overprikkelend maar vooral zeer de moeite waard. Dankjewel.
Liefs Stephanie
Wil je een reactie achterlaten op dit verhaal? Scroll naar beneden en laat een berichtje achter voor Stephanie.
