Als alles mee zit, wordt 2023 het jaar van de vakanties. En dat mag ook wel na alles wat er is gebeurd.

Stedentrip of vakantie?


De afgelopen jaren ben ik op verschillende stedentrips geweest: Bologna, Barcelona en Parijs. Die laatste stad probeer ik minstens één keer per jaar te bezoeken. Dat is de stad waar ik me veilig en thuis voel. Ik vind het heerlijk om in Parijs, of andere steden te zijn, en de cultuur daar op te kunnen snuiven.

Het enige nadeel aan een stedentrip: ik kom altijd zwaar uitgeput weer thuis en heb dan echt een paar weken (soms maanden) nodig om van bij te komen. Tijdens een stedentrip probeer je zoveel mogelijk te zien in maar een paar dagen. Dat houdt in: veel op pad, heel veel lopen, veel nieuwe indrukken en prikkels. Dus echt bijkomen doe ik niet. Bijkomen doe ik op vakantie. All inclusive met een boek aan het zwembad in de zon. Natuurlijk, ook tijdens een all inclusive vakantie bekijken we wat van het (ei)land of de grote steden. Afhankelijk waar ik zit. Maar dat weegt niet op tegenover de vele dagen die ik kan gebruiken om uit te rusten. Geen prikkels van thuis, geen werk, geen studie. Gewoon niets. Alleen ik en m’n boek. En eten. En zwembad. En de zon. 



De laatste keer dat ik zo’n heerlijke uitrustvakantie had, was in 2018. Vijf jaar geleden dus. En in de afgelopen tijd zijn er behoorlijk wat heftige dingen gebeurd waardoor ik nu wel kan toegeven dat ik m’n vakantie erg hard nodig heb. Veel struggles met MS, depressie, diabetes, sterfgevallen, ziektes in de familie en ons gezin, een aanranding. Twee droomreizen (Amerika en India) die niet door gingen. En als je dan nooit eens de tijd neemt om echt te ontprikkelen, waren dat wel vijf pittige jaren. Bovendien helpt het klimaat in Nederland ook niet echt mee. Hier in Nederland is het KOUD. En het kleinste beetje kou, triggert mijn MS heel erg. Alles wordt stijf, alles doet pijn. Ik kom letterlijk niet meer vooruit. I need Vitamin D. Sowieso, omdat ik een donkere huid heb, maar ook omdat het algemeen bekend is dat het goed is voor mensen met MS.



Gran Canaria – Samos – India 


En hier zit ik dan nu. In Gran Canaria. Het is gemiddeld 28-29 graden, heerlijk! Ik ben nog nooit op Gran Canaria geweest, maar het bevalt me wel. We hebben wat excursies gedaan, onwijs leuk. Maar bovenal heb ik enorm genoten van mijn boek en het zwembad en de zon. Op het moment van plaatsen (7 mei) ga ik eigenlijk al weer bijna naar huis, overmorgen (9 mei). Heel erg jammer, maar ik heb nog een heerlijk vooruitzicht: want over een maand ga ik voor een weekje naar het Griekse eiland Samos. Ook al zo’n heerlijke all inclusive vakantie. Ik heb er nu al zin in! En dan in september komt eindelijk die droomreis: India. Dat wordt geen all inclusive vakantie. Dat wordt een reis. Maar wel een reis met een goed klimaat! Jippie me!

Groetjes Girija

Wil je een reactie achterlaten op het verhaal van Girija? Scroll naar beneden en plaats je berichtje!

Foto schrijfster Girija Nederstigt

Geschreven door Girija

Hey,

 Ik ben Girija, 33 jaar en chronisch ziek: MS (sinds nov. 2011) en Diabetes type 2 (sinds jan. 2020). Daarnaast ben ik al bijna mijn hele leven bekend met psychische klachten en depressie(s). 
Zo hebben we het vervelende maar meteen gehad. Wat ik belangrijk vind is het delen van verhalen over dit soort taboes. Daarom schrijf ik over mijn ervaringen. Omdat ik hoop dat het mensen, die hier ook mee dealen, kan helpen door te laten zien dat ze niet alleen zijn en dat ook hun verhaal belangrijk is en gehoord mag worden. En voor andere mensen hoop ik dat het een stukje inzicht kan geven. Er is nog te weinig erkenning en begrip. Dat moet veranderen. Ik ben daarom heel trots dat ik deel mag uitmaken van dit platform waar deze verhalen gedeeld mogen worden. 

 Naast mijn eigen issues heb ik ook nog leuke dingen, gelukkig. Ik ben gek op natuur, theater, lezen, afspreken met vrienden. Maar m’n allergrootste liefde en trots zijn mijn twee beste maatjes: m’n katten, Shiva en Sheldon. Ciao! 
X Girija